Bijgeloof, wodka en de kernramp: een universeel portret over eenzaamheid, hoop en liefdeTsjernobyl, 26 april 1986. Door de ontploffing van een reactor neemt het leven van de mensen in en rond de stad Pripyat een drastische wending. Haast iedereen wordt geëvacueerd en keert nooit meer terug. Iedereen, behalve Pétro en Nadia. Met ‘Zvizdal’ maakt het Antwerps theatergezelschap BERLIN een warm, diepmenselijk portret van een koppig koppel dat weigerde hun huis te verlaten na deze kernramp. Bijna veertig jaar na datum wonen Pétro en Nadia nog steeds in hun oude dorp. Een spookdorp. Vijf jaar lang reisde BERLIN geregeld naar Tsjernobyl om hen te interviewen en om vat te krijgen op hun leven en keuzes. Hoe dragen ze een jarenlang leven in complete afzondering? We zien Pétro en Nadia, ondertussen de 80 jaar ver voorbij, onverwoestbaar stand houden in een besmette zone en zelfverkozen eenzaamheid. Geen stromend water, elektriciteit, telefoon of post. Wel nog het bijgeloof, wodka, het vloeken, zingen en de ouderdomskwalen. ‘Zvizdal’ is het zesde deel van de reeks ‘Holoceen’, waarmee BERLIN ons tijdperk tracht te vatten. Film, poëzie en documentaire worden vermengd met theater en fictie. Het resultaat is een universeel verhaal over eenzaamheid, overleving, armoede, hoop en liefde.“Een roerend portret van onvoorwaardelijke liefde en respect voor elkaar en de omgeving waarin je opgroeit en bestaat” — Focus Knack“Berlin bouwde voor Zvizdal een meesterlijke theaterinstallatie.” — **** De Standaard“Een overrompelende belevenis” — Theaterkrant