Veerkracht is een term die typisch opkomt en relevant wordt in moeilijke of turbulente tijden. Het vormt momenteel een onderwerp van debat met een steeds groeiende belangstelling vanuit verschillende disciplines.

Het begrip “resilience”, vrij vertaald als veerkracht of weerbaarheid, kent een groeiende aandacht vanuit verschillende disciplines. Vooral in de psychologie, volksgezondheid en geestelijk welzijn vormt het momenteel een centraal onderwerp van debat. Veerkracht is het vermogen van een systeem, organisatie of individu om te reageren op of te herstellen van een crisis, verstorend proces of grote verandering. Het is een term die daarom typisch opduikt en relevant wordt in tijden van onrust. De veelheid aan nieuwe uitdagingen vandaag door de snelle en vele opeenvolgende veranderingen en crises in het menselijk bestaan, dwingt ons te zoeken naar adequate antwoorden. Coherente manieren en strategieën zoals weerbaarheid om te reageren worden dan ook steeds relevanter. In onze directe omgeving, maar ook wereldwijd, zien we daden, gebaren en woorden van “resilience” - zoals kracht, volharding, elasticiteit, doorzetting of koppigheid - als alternatieve antwoorden.In Studio S toont RESILIENCE een screening met videowerken van kunstenaars Pauline Curnier Jardin, Castiel Vitorino Brasileiro, Juliette Blightman, Ada M. Patterson en Tourmaline. Als geheel brengt de screening een eigenzinnige kijk op het potentieel en de mogelijke betekenissen van “resilience,” waarbij heersende entiteiten, structuren en representaties worden uitgedaagd. Het begrip wordt vooral verkend in relatie tot queer gemeenschappen en marginalisatie. Er wordt ingezoomd op de strategieën die voortkomen uit de ervaringen van specifieke culturele en subculturele groepen die te maken hebben met stress of uitsluiting. In deze context wordt ook het begrip “queer thriving” - als een concept dat verder gaat dan veerkracht - relevant. Bloei, in het bijzonder “queer thriving,” gaat verder dan herstel of genezing. Het is het overstijgen van het vroegere zelf; een vorm van groei, ontstaan uit tegenslag, die ingaat tegen sociale normen.De screening wordt getoond in een scenografie met zitmeubilair ontworpen door de Franse textielontwerper en kunstenaar Emma Cogné (woont en werkt in Brussel). Objecten en textiel die ze maakt, vaak van gebruikte materialen, vormen overgangen tussen binnen en buiten en openen nieuwe perspectieven en esthetische materialisaties van de ruimte.

Over de kunstenaars

Pauline Curnier Jardin (°1980, Frankrijk, woont en werkt in Berlijn en Rome) is een artiest die werkt met installatie, performance, film en tekening. Ze won de Preis der Nationalgalerie (2019) en ontving de Villa Medici Residentie in Rome (2019/2020) en de Villa Romana Fellows in Firenze (2021).Fireflies is een film uit 2021 gemaakt door Curnier Jardin in samenwerking met Feel Good Cooperative, een sociaal collectief opgericht in Rome in 2020 door de artiest, een architect en een groep Colombiaanse sekswerkers. Het project wilde ten tijde van de strenge Italiaanse lockdown ruimte creëren voor expressie en financiële compensatie voor deze werkers, wiens dagelijks leven verbonden is met intimiteit en het buitenlandse lichaam. De huidige leden zijn Alexandra Lopez, Serena Olcuire, Pauline Curnier Jardin, Andrea, Alexandra Mapuchina, Gilda Star en Giuliana.Pauline Curnier Jardin en Feel Good Cooperative, video still van Fireflies, 2021. Met dank aan Artist en Feel Good Cooperative, met de steun van Jacqui Davies / PRIIMITIVE film, in samenwerking met HKW Berlin en CRAC Occitanie

Juliette Blightman (°1980, Groot-Brittannië, woont en werkt in Londen) werkt met verschillende media zoals tekst, film, installatie en performance, die de alledaagsheid van het leven en diens geritualiseerde dimensies naast elkaar plaatsen. Door noties van radicale subjectiviteit en het persoonlijke en publieke te her-denken, worden Blightmans composities getypeerd door een objectiviteit die gradueel besmet raakt met het verglijden van de tijd. Haar werk was recentelijk te zien in Lafayette Anticipations, Parijs (2023), Haus am Waldsee, Berlijn (2023), Kölnischer Kunstverein, Keulen (2021), De Vleeshal, Middelburg (2021) en Fridericianum, Kassel (2020).Blightman behaalde een doctoraat aan de Royal College of Art (GB) genaamd ‘Room After Woolf’, een praktijkgebaseerd onderzoek naar de grenzen van domestieke ruimte, creatieve productie en gender.Juliette Blightman, video still van Feux d'artifice/Burnout, 2023. Geluid door Wayne Binitie.

Castiel Vitorino Brasileiro (°1996, Brazilië, leeft en werkt op de aarde) beleeft Transmutatie als een onvermijdelijke roeping. Ze belichaamt, dribbelt met en duikt diep in haar Bantu ontologie. Ze beschouwt heling als een kostbaar moment van vrijheid en bestudeert spiritualiteit en intersoortelijk voorouderschap. Haar artistieke repertoire omvat performance, video, fotografie, installatie en picturale praktijken. Ze beweegt zich op een breed spectrum dat algemene tradities in de wereld van kunst, heling, ontmoetingen, Afro-Braziliaanse spirituele praktijken en psycho-spirituele dimensies doorkruist. Haar beeldtaal daagt vooropgestelde kennis uit en ontmantelt dichotomieën tussen cultuur en natuur.Ze exposeerde in o.a. Visual Arts Center aan University of Texas, Austin (2022), SAVVY Contemporary, Berlijn (2022), Pinacoteca de São Paulo, São Paulo (2022), 11de Berlin Biennial of Contemporary Art, Berlijn (2020) en Galeria Homero Massena, Vitória (2019).Castiel Vitorino Brasileiro, video still van Maybe the calm is more important than freedom. E talvez eu não esqueça daquela chuva, 2022.

Ada M. Patterson (°1994, Barbados, woont en werkt in Rotterdam, Barbados en Londen) is een artiest en schrijver die werkt met maskerade, performance, poëzie, textiel en video om een blik te werpen op hoe het vertellen van verhalen identiteitsvorming kan limiteren, bewerkstelligen of compliceren. Haar recente werk beschouwt rouw, archivering en het schrijven van elegieën als werktuigen voor een disruptie in de verdwijning van gemeenschappen, queer gemaakt door verscheidene ervaringen van crisis. Projecten van Ada M. Patterson waren te zien in het Leslie-Lohman Museum of Art, New York (2024), FOMU, Antwerpen (2024), The Barbican, Londen (2024), Textiel Museum, Tilburg (2023), Tate Britain, Londen (2022) en documenta 15, Kassel (2022).Ada M. Patterson, video still van Bikkel, 2019. Gefilmd door Kamali van Bochove. Courtesy de artiest & Copperfield, Londen.

Tourmaline (°1983, US, woont en werkt in Miami) is een artiest, filmmaker, schrijver en activist wiens praktijk de ervaring van black, queer en transgemeenschappen en hun capaciteit om een impact te hebben op de wereld, in de schijnwerper plaatst. Haar films en foto’s herschrijven de mainstream narratieven en culturele geschiedenis om enerzijds een paradigmashift op te wekken, anderzijds een toekomst te verbeelden die met meer plezier vervuld is. Tourmalines praktijk nodigt ons uit om onze opvattingen over wat mogelijk is fundamenteel om te vormen. Haar recente tentoonstellingen gingen door in Whitney Biennial, New York (2024), South London Gallery, Londen (2024), MUDAM, Luxembourg (2023), 59th International Art Exhibition of La Biennale di Venezia, Venetië (2022) en MoMA, New York (2021).Tourmaline, video still van Pollinator, 2022.

Met dank aan Ellen de Bruijne Projects, Galerie Fons Welters, Galerie Isabella Bortolozzi, Mendes Wood DM, Chapter NY & Copperfield, Londen.