De muziek van het nieuwste project van ODIL en frontman Camille-Alban Spreng laat zich beluisteren en beleven als een roman van de beatgeneration. Alles is “vreemd op een normale manier”, niets is verboden en alles heeft een betekenis … Althans voor wie zich weet open te stellen voor het onverwachte. De muziek is betoverend en van de wijs brengend – obsederend ook – en vermengt verschillende disciplines met elkaar: van jazz over electro (via psychedelische muzikale lagen) en progrock tot rock. Nee, we ontzeggen onszelf niets, en al helemaal niet de gedebiteerde-gezongen poëzie die Nina Kortekaas met spookachtige stem brengt. De saxofoons, die zowel geruststellend als verontrustend zijn, en de percussie met de beheerste offset, staan in voor het harmonische en ritmische decor. Soms voelt het alsof je op rulle grond loopt, maar tegelijkertijd zet de groep bakens uit die de reis met elke stap nog opwindender maken. En uiteindelijk laten we ons sowieso onderdompelen in die psychotrope jazz.