Foto: Archief auteur

28.04.2020

Aanstekelijke hoop: de lockdown van ... Hilde Keteleer

[...]
Ik ben besmet met poëzie.
Onder mijn vingers broeit een lichte koorts,
waarmee ik je graag aan wil steken,
zo, met liefkozende lippen.

uit 'Een aanstekelijke hoop' - Carl Norac, 2e gedicht Dichter des Vaderlands 
Vertaling: Katelijne De Vuyst

De Corona-crisis stelt ons als maatschappij en als individu voor grote uitdagingen: Hoe organiseer ik mijn thuiswerk? Wat als ik economisch werkloos word? Hoe zorg ik voor een zinvolle tijdsbesteding voor mijn kinderen? Wat met vrienden en familieleden, ...

Ook dichters zijn mensen wier leven in een nieuwe realiteit is terecht gekomen. Wij vroegen een aantal van hen hoe zij dit alles ervaren. Aanstekelijke hoop wordt een serie met elke werkdag een aflevering. Een kort gesprek over de al dan niet poëtische werkelijkheid van vandaag.

Vandaag is Hilde Keteleer aan de beurt. Hilde Keteleer is auteur, dichter en literair vertaler. Ze debuteerde in 2001 met de bundel Al wat winter is en waar . Later verschenen nog Twee vrouwen van twee kanten / Entre-deux (2003) (samen met Caroline Lamarche), Deuren (2004) en Weg van de tijd (2019). Hilde Keteleer was ook redacteur van het literair tijdschrift Deus ex Machina. Ze is ook actief binnen PEN-Vlaanderen.

P-C: Als je naast schrijven nog andere (beroeps)activiteiten hebt, dan moet je die wellicht nu reorganiseren. Welke impact heeft de huidige situatie op jouw werk?

HK: Sinds ik officieel met pensioen ben, geef ik nog wel poëzielessen op de SchrijversAcademie. Dat die nu noodgedwongen via Zoom moeten gaan, vind ik best lastig. Het lukt wel, maar het is toch heel anders zonder rechtstreeks contact. Ik word ook nog zenuwachtig of het elke keer technisch wel zal lukken.

Voor de rest is het zoals iedereen wennen aan het isolement, hoewel ik me gelukkig prijs dat ik in een huis woon waar mijn huisgenoot en ik onze eigen werkkamer hebben, én dat we een tuin hebben. Ik mis vooral mijn zoon en kleinkinderen in Helsinki, waar ik nu al maanden niet meer naartoe kan, en mijn reizen naar de woestijn. 

Ik ben van de weeromstuit gaan bakken, ik breng elke dag een dessertje naar mijn andere zoon die alleenstaand is en op fietsafstand woont. Ik voel heel erg de nood aan die fysieke activiteiten. 

P-C: Heb je nu meer tijd om te schrijven?

HK: Ondanks de zeeën van tijd nu schrijf ik verbazend weinig. Ik ben wel begonnen aan de vertaling van gedichten van onze Poète National, die ik volgend jaar in een bundel publiceer. Ik was ooit de eerste in Vlaanderen om Carl Norac te vertalen, en ben altijd met hem in contact gebleven. Net voor de uitbraak van de crisis hadden we beslist dat we dit project samen zouden opnemen, we zouden elkaar ontmoeten om de selectie te bespreken, maar nu moet het allemaal wat meer op afstand. Maar het is fijn om een nieuw vertaalproject te hebben.

P-C: Heeft de Corona-crisis jou al geïnspireerd tot een gedicht of denk je dat dat in de toekomst nog het geval zal zijn?

HK: Wel heb ik spontaan twee gedichten gemaakt voor de website van de Kransdichters , en intussen ook al twee persoonlijke gedichten (1, 2) . Voor de allereerste keer heb ik zo intens gemerkt dat poëtische woorden kunnen troosten. Onbekende mensen die me aan de telefoon het levensverhaal van hun opa of oma begonnen te vertellen, en die ontzettend blij en dankbaar waren dat ik die herinneringen in een rijmende vorm kon omzetten. Ik vond het belangrijk om die persoonlijke gedichten heel dicht bij hun concrete verhaal te houden en er ook een eenvoudige dichtvorm aan te geven. Het is niet het soort poëzie dat ik in mijn dichtbundel zal opnemen, maar het was wel hartverwarmend om te doen.

P-C: Welke dichtbundel mag er mee in Corona-quarantaine?

HK: Voor de lessen aan de SchrijversAcademie heb ik me intensief beziggehouden met de Idyllen van Pfeijffer, en ik moet zeggen dat ik hem meer ben gaan waarderen en er echt van genoten heb. En nu ben ik Zuurstofconfetti van Elma van Haren nog verder aan het uitpluizen met het oog op de les morgen. Voorts ben ik opnieuw beginnen lezen in Paul Celan, een van onze grote Europese dichters. Hij stierf deze maand 50 jaar geleden, en we herdenken dit jaar ook zijn 100ste geboortejaar; redenen genoeg om je in hem te verdiepen.  

Tags: Interview, Lockdown-serie