Foto: archief auteur
15.10.2024
Daniël Van Ryssel overleden (1940 - 2024)
Op 4 augustus 2024 is Daniël Van Ryssel overleden. Van Ryssel was dichter, dagboekschrijver, recensent, essayist, bloemlezer en medewerker aan verschillende literaire tijdschriften zoals Yang en Amarant.
Tot halverwege de jaren '80 verschenen een vijftiental dichtbundels van Van Ryssel, onder meer in de roemruchte Yang Poëziereeks, waarvan hij zelf samen met Julien Vangansbeke een van de oprichters was.
Van Ryssel wordt gezien als een van de vaandeldragers van het nieuw-realisme in de poëzie in Vlaanderen (met o.a. Roland Jooris, Patricia Lasoen, Herman de Coninck). Niet alleen valt zijn eigen poëzie onder die noemer, maar hij publiceerde het werk van de nieuw-realisten ook in het tijdschrift Yang en de Yang Poëziereeks en recenseerde hun werk in tal van tijdschriften, waardoor het nieuw-realisme echt op de kaart werd gezet.
Ook na de jaren '80 bleef Daniël Van Ryssel poëzie schrijven, maar hij zocht daar geen uitgever meer voor. Hij multipliceerde de publicaties op een aantal exemplaren en bezorgde ze aan een aantal bibliotheken in Vlaanderen, waaronder Poëziecentrum.
Van Ryssel was ook een echte chroniqueur van de Vlaamse en Gentse literatuur. Sinds 1976 hield hij consequent een dagboek bij waarin hij al zijn (literaire) contacten en activiteiten documenteerde. Enkel het eerste deel is in druk verschenen, De charmes van dagelijksheid (1976). Optocht met grijze vlag, dagboek 1950 tot 1960 is een elfdelig gereconstrueerd dagboek (steunend op herinneringen, krantenknipsels, foto’s en ander materiaal) waarvan fragmenten gepubliceerd werden in Ghendtsche Tydinghen. Ook aan de website van Literair Gent droeg Van Ryssel verschillende auteurslemma's bij en sinds 2008 publiceerde hij in eigen beheer tien delen met auteurslemma's over vergeten Gentse schrijvers.
Van Ryssel schreef ook nog de monografieën Rondom Richard Minne (1971), Paul Rogghé (1977), Pliet van Lishout (1985) en Julien Vangansbeke (1989) evenals De Rijksnormaalschool te Gent en de literatuur (1980) en de teksten van Tien jaar expressietheater Exces (1982).