Foto: Jean de Crée

25.03.2020

Aanstekelijke hoop: de lockdown van ... Marleen de Crée

[...]
Ik ben besmet met poëzie.
Onder mijn vingers broeit een lichte koorts,
waarmee ik je graag aan wil steken,
zo, met liefkozende lippen.

uit 'Een aanstekelijke hoop' - Carl Norac, 2e gedicht Dichter des Vaderlands
Vertaling: Katelijne De Vuyst

De Corona-crisis stelt ons als maatschappij en als individu voor grote uitdagingen: Hoe organiseer ik mijn thuiswerk? Wat als ik economisch werkloos word? Hoe zorg ik voor een zinvolle tijdsbesteding voor mijn kinderen? Wat met vrienden en familieleden, ...

Ook dichters zijn mensen wier leven in een nieuwe realiteit is terecht gekomen. Wij vroegen een aantal van hen hoe zij dit alles ervaren. Aanstekelijke hoop wordt een serie met elke werkdag een aflevering. Een kort gesprek over de al dan niet poëtische werkelijkheid van vandaag.

In de aflevering van vandaag is Marleen de Crée te gast. Marleen de Crée (Bree, 1941) is dichteres en plastisch kunstenaar. Sinds haar debuut in 1969 heeft ze al een twintigtal dichtbundels gepubliceerd. Haar recentste bundel is Stilte in mij (Uitgeverij P) uit 2018, waarin ze gedichten schreef bij beelden van Goedele Peeters. Haar werk werd herhaaldelijk bekroond.

P-C: Als je naast schrijven nog andere (beroeps)activiteiten hebt, dan moet je die wellicht nu reorganiseren. Welke impact heeft de huidige situatie op jouw werk?

MdC: Ik heb de mooiste, soms zware, activiteiten naast mijn schrijverij. Corona of niet: de tuin roept, zeker in dit jaargetijde. Ik zit nu alles zomerklaar te maken omringd door bosanemonen, sleutelbloemen, speenkruid, maagdepalm en al enkele bloeiende kerselaars. Die schoonheden belonen al de inspanningen die een tuin vraagt. Een geschenk tijdens de lockdown!

P-C: Heb je nu meer tijd om te schrijven?

MdC: Meer tijd om te schrijven heb ik ook. Maar met de neus op chaos en menselijk leed lijkt het me verstandiger het potlood in de pennenzak te laten zitten. Mijn bundel “Toen gisteren nog vandaag was” die op zaterdag 10/10/2020 verschijnt is al een jaartje of wat oud. Dus dat kan voor mij.

P-C: Heeft de Corona-crisis jou al geïnspireerd tot een gedicht of denk je dat dat in de toekomst nog het geval zal zijn?

MdC: De naam Corona is te mooi voor de ellende die deze virus over de wereld brengt. Het zal nog wel gebeuren, maar als ik erover zou schrijven zou het uit mededogen zijn na veel nagedacht te hebben en vooral nadat de mensen weer op adem zijn gekomen.

P-C: Welke dichtbundel mag er mee in Corona-quarantaine?

MdC: Geen enkele dichtbundel zou in quarantaine moeten gaan nu de mensen meer tijd  en laat ons hopen meer zin hebben om te lezen. Het is voor radio en TV misschien het moment om wat tijd die bij de sportevenementen is vrijgekomen op te vullen met poëzie. Wat denk je?