Foto: Siege Dehing
31.03.2020
Aanstekelijke hoop: de lockdown van ... Amina Belorf
[...]
Ik ben besmet met poëzie.
Onder mijn vingers broeit een lichte koorts,
waarmee ik je graag aan wil steken,
zo, met liefkozende lippen.
uit 'Een aanstekelijke hoop' - Carl Norac, 2e gedicht Dichter des Vaderlands
Vertaling: Katelijne De Vuyst
De Corona-crisis stelt ons als maatschappij en als individu voor grote uitdagingen: Hoe organiseer ik mijn thuiswerk? Wat als ik economisch werkloos word? Hoe zorg ik voor een zinvolle tijdsbesteding voor mijn kinderen? Wat met vrienden en familieleden, ...
Ook dichters zijn mensen wier leven in een nieuwe realiteit is terecht gekomen. Wij vroegen een aantal van hen hoe zij dit alles ervaren. Aanstekelijke hoop wordt een serie met elke werkdag een aflevering. Een kort gesprek over de al dan niet poëtische werkelijkheid van vandaag.
Vandaag is het de beurt aan Amina Belorf. Amina debuteerde zeer recentelijk met de bundel Zonder het licht te breken (EPO). De boekvoorstelling wordt uitgesteld naar een latere datum, maar je kan alvast een gesigneerd exemplaar bestellen bij de dichter zelf (aminabelorf@gmail.com) of via de boekhandel. Amina nam de tijd om onze vragen te beantwoorden, maar sprak ook een gedicht in dat ze recent schreef over de Coronacrisis: 'De levenslange epidemie'.
P-C: Als je naast schrijven nog andere (beroeps)activiteiten hebt, dan moet je die wellicht nu reorganiseren. Welke impact heeft de huidige situatie op jouw werk?
AB: Momenteel neem ik af en toe opdrachten aan met de kleine vergoedingsregeling, maar dat valt nu natuurlijk weg door de coronacrisis. Zo ook de boekvoorstelling en interviews rond mijn nieuwe bundel. Ik ben wel blij dat ik vraag krijg naar een gesigneerd exemplaar. Dus hou ik me daar nu mee bezig. Het is heerlijk om te merken dat mensen hoop en kracht kunnen halen uit mijn woorden.
P-C: Heb je nu meer tijd om te schrijven?
AB: Veel meer tijd. Maar de focus is niet altijd even goed.
P-C: Heeft de Corona-crisis jou al geïnspireerd tot een gedicht of denk je dat dat in de toekomst nog het geval zal zijn?
AB: Ja, zoals het gedicht 'De levenslange epidemie'. Soms kan deze periode inspirerend werken. Soms ook verlammend omdat er al zoveel over geschreven en gezegd wordt. Ik vraag me dan af welke meerwaarde ik er nog aan kan toevoegen.
P-C: Welk boek mag er mee in Corona-quarantaine?
AB: Stoner van John Williams. Ik las het boek toen ik ziek thuis zat enkele jaren geleden. Het boek is wondermooi. Net omdat er niet veel in gebeurt, maar dat deed me weer beseffen hoe we in ons hoofd een wereld vol verhalen hebben. Een echte aanrader. Ik verlang ernaar om het terug vast te nemen.
Amina Belorf schreef naar aanleiding van de Coronacrisis het gedicht 'De levenslange epidemie'. Je kan haar het gedicht horen voorlezen op ons Vimeo-kanaal. De tekst van het gedicht vind je hier onder:
De levenslange epidemie
Wat doen we met de doden
van onbekende oorsprong
staat er iemand bij hen stil
leest er iemand hun namen voor
wat doen we met de mensen
zonder beschutting
vangt er iemand nog hun blik
zegt er iemand dat ze veilig zijn
wat doen we met de mensen
zonder verblijfsvergunning
slapen ze nu nog met hun ogen dicht
nu hun toevluchtsoord ook op mijnen ligt
wat doen we met de tentenkampen
wij haast niet met twee
en zij met tien tesamen
wat doen we met de leegstaande gebouwen
zijn ze te min om er te gaan wonen
er staan hier zoveel handen
voor hen klaar
wat doen we met de gezinnen zonder loon
mogen zij ook een maand hun huur laten vallen, hun leningen verlichten
wat doen we met de jongen
en zijn onvertelde schaamte
nu hij in geen internetcafé
zijn huiswerk maken kan
wat doen we met het onderwijs
dat nu van school naar binnenshuis
de dagen overhoop haalt
wat doen we met het evenwicht
dat ook hiervoor al langer uit balans was
wat doen we met het schoonmaakpersoneel
dat gangen en kamers boent
alsof hun leven ervan af hangt
wat doen we met de zorg
die al jaren schreeuwt om ademruimte
wat doen we nu ze breken
onder dit machteloos gebeuren
wat doen we nu met hen die met
meer werk minder overhouden
op het einde van de maand
wat doen we nu we zien
dat we allemaal even kwetsbaar zijn
en dat dit voor even is
en voor hen voor het leven is.