Foto: Poëziecentrum
Voor vele mensen is de zomer synoniem van vakantie, terrasjes, reizen, … Zou dat voor dichters ook zo zijn of is de zomer voor hen net een druk seizoen met festivals en optredens? In de reeks “De zomer van …” vraagt Poëzie-Centraal tijdens de maand augustus een aantal dichters naar hun zomer-activiteiten.
Vandaag is het de beurt aan Philippe Cailliau. Als dichter is Philippe Cailliau geen veelschrijver. Tot de stenen wortel schieten (2016), zijn voorlopig jongste werk, is pas zijn tiende bundel – op 41 jaar tijd. Het taal-experimentele karakter van de bundels uit de jaren zeventig en tachtig heeft plaats geruimd voor een meer contemplatieve, maar even beeldrijke zegging.
P-C: Is de zomer een drukke periode voor jou? Lees je voor op festivals of dobber je gewoon ergens rond in een roze plastic flamingo?
PC: De zomer is niet zo druk. Ik woon in Oostende, geniet van stad en zee en van de talloze activiteiten, lees veel en bereid momenteel de presentatie voor van mijn nieuwe dichtbundel, Omtrek van water, die in maart van volgend jaar zal verschijnen (in, inderdaad, de Stad aan Zee). Vorige week werd Oostende naar jaarlijkse gewoonte ingepalmd door Theater aan Zee (TAZ#2019); dat betekende elke dag minstens één voorstelling bijwonen, collega’s ontmoeten en terrasjes doen. Op 21 en 22 september is er nog het Oostendse Woordzeefestival (dit jaar een hommage aan Paul Snoek), waarop ik een aantal gedichten voorlees. Ik reis deze zomer nergens naartoe. Het zal een rustige zomer geweest zijn, hoop ik.
P-C: Heb je in de zomer ook nog tijd om te schrijven of gaat je poëtische brein even op slot?
PC: Ik heb nu even minder tijd om te schrijven, omdat tijdens de schoolvakantie toch wel meer aandacht besteed wordt aan gezin, kinderen en een groeiend aantal kleinkinderen. Maar schrijven blijf ik wel doen, een “poëtisch brein” kun je niet zomaar even afsluiten.
P-C: Welke dichtbundel mag er mee in de reiskoffer?
PC: Deze zomer heb ik geen reiskoffer nodig, maar de bundel die ik zou meenemen als ik voor een paar dagen zou verdwijnen, is Bij mij op de maan. Een keuze uit de Russische kindergedichten vanaf de zeventiende eeuw (Russische Bibliotheek).