Foto: Matthias Hannes - LNVT

12.05.2020

Haiku in Vlaanderen: Lotte Dodion, een olympisch haikuïste

De haiku is een klassieke Japanse versvorm bestaande uit drie regels, de eerste met 5 lettergrepen, de tweede met 7 en de derde weer met 5 lettergrepen. Hoe exotisch dat op het eerste gezicht ook moge klinken, het genre van de haiku blijkt sinds een aantal decennia erg populair in Vlaanderen. Er verschijnen jaarlijks tientallen bundels, er zijn tal van haiku-kringen, er is een jaarlijkse haiku-dag, ...

Poëzie-Centraal vroeg zich af of het genre in Vlaanderen nog immer populair is, of er aflossing is van de wacht en of haiku’s altijd de natuur als onderwerp hebben. En die lettergrepen waar iedereen het over heeft, zijn die nog wel zo belangrijk?

Vandaag laat Lotte Dodion haar licht schijnen over het haiku-gebeuren. Lotte is dichter en zakelijk en artistiek leider van literair productiehuis Vonk & Zonen. Daarnaast is ze ook de bezieler van het project Studio Haiku, een mobiel poëzie-atelier rond de haiku.

P-C: Haiku … het is niet meteen het poëziegenre waaraan ik denk bij hippe dertigers. Vanwaar komt jouw fascinatie voor de haiku?

LD: Mijn fascinatie voor haiku kwam ongeveer anderhalf jaar geleden op kruissnelheid. Mijn vriend en ik planden een reis naar Japan en om er samen naar uit te kijken, kocht ik een boek met een haiku-opdracht voor elke dag. We schreven beurtelings of samen meer dan 100 haiku’s in de maanden die volgden. En sindsdien ben ik eigenlijk niet meer gestopt. Mijn fascinatie groeide verder uit, van fijne schrijfspeeltijd tot een groots opgezet haikuproject, STUDIO HAIKU.

P-C: Vorig jaar zette je Studio Haiku op, een poëzieproject waarbij je de haiku koppelt aan de olympische gedachte. Kan je iets meer vertellen over het initiatief?

LD: In STUDIO HAIKU wil ik in aanloop naar de Olympische Spelen 2021 962 haiku’s schrijven. 962 haiku’s, dat is een haiku voor elke gouden medaille die in Tokio tijdens de Spelen in '21 zal worden uitgereikt.

STUDIO HAIKU is een mobiel poëzie-atelier waarmee ik door Vlaanderen trek, op zoek naar ‘de atleten van het gewone leven’. Voor hen schrijf ik persoonlijke haiku’s, het zijn dus alternatieve medailles voor medemensen die ik op mijn pad ontmoet. Met de studio trek ik naar ziekenhuizen, rusthuizen, scholen, organisaties, bedrijven… en geef ik workshops en ateliers waar de deelnemers zelf ook haiku’s schrijven. De gedichten worden gedeeld via Instagram (@studiohaiku.be) en de Facebookpagina van STUDIO HAIKU.

P-C: Op hoeveel haiku’s staat de teller ondertussen?

LD: Het project ging van start in oktober 2019 en de teller staat intussen op 250 haiku’s. Al moeten de laatste nog online verschijnen, op mijn bureau wacht nog heel wat haikupost op publicatie. Dat zit zo: naast de haiku’s die ik zelf schrijf, moedig ik iedereen aan om een haiku voor het project in te zenden. Met succes. Tientallen haiku’s  kreeg ik binnen, van bedrijfsleiders, burgemeesters, buurvrouwen, auteurs of amateurs, schoolkinderen, kennissen en onbekenden, uit binnen-en buitenland, vaak met hartverwarmende begeleidende briefjes. Dat bijna elke afzender bovendien laat weten dat het de eerste haiku’s zijn die hij/zij schrijft, dat vind ik misschien nog het allermooist.
Post is trouwens nog steeds welkom, het project blijft doorlopen tot aan de Olympische Spelen in 2021.

P-C: Wat was jouw mooiste ervaring in het kader van dit project?

LD: De mooiste ervaring kwam ook per post: op een nietsvermoedende ochtend belde de postbode aan met haikukaartjes. Bovenop de stapel: de handgeschreven haiku van iemand die ik eerder zelf met een medaille had bekroond. Een paar maanden daarvoor schreef ik voor haar een haiku over haar zwangerschap, nu stuurde zij mij een pracht van een haiku over haar pasgeboren kind terug.

P-C: In haiku kringen heb je strenge en minder strenge volgers van de haiku regels (lettergrepen, onderwerpen, …). Tot welke groep behoor jij?

LD: Voor mij is de 5-7-5 regel het enige heilige huisje. Daarnaast trek ik de strikte definitie open: ik permitteer mezelf om te mogen spelen, te leren experimenteren. Zo wil ik in het project net alle mogelijkheden van de vorm uitproberen. De haiku’s uit STUDIO HAIKU mogen dus afwijken van de traditie, het zijn frisse kwinkslagen, ontroerende momentopnames. 

Tags: Interview, Reeks 'Haiku in Vlaanderen'