Zomerreeks Samenleving en Poëzie: Ik heb geen kunst in mij - Arno Van Vlierberghe

De Zomerreeks Samenleving & Poëzie is een samenwerking van Samenleving & Politiek , een politiek maandblad met een kritische en doordachte blik op de politieke actualiteit, en Poëziecentrum.Elke weekdag van juli en augustus kan je op de websites van Samenleving & Politiek en Poëzie-Centraal genieten van een nieuw gedicht met maatschappelijk-kritische inslag. In de week van 19 tot 23 juli presenteren we een aantal historische gedichten.

Ik heb geen kunst in mij.
Ik heb geen ingrediënten voor kunst in mij.
En jij, heb jij nog kunst in je?
Maar, gelukkig.
Een rivier van puin.
Of ook ik wakker ben?
Of ook ik zie wat gezien moet worden?
Iedereen slaapt, en ik slaap met hen mee.
Elke crisis is een opportuniteit om de wereld te veranderen!
Een goede militant ruikt de opportuniteit van de crisis al van mijlenver.
Ondertussen, poëzie die het goed doet op binnen- en buitenlandse podia.
Noem het niet stagnerend of gezapig, maar betrouwbaar en stabiel.
Risicoschuw.
Solvabel.
Solide.
Ik wil voor jullie bidden, maar wacht nog op een reden.
Ondertussen, een nooit eindigend postscriptum.
Ondertussen, een kerkhof aan teleurstellingen.
Ondertussen, trage nederlaag met volle zeilen.
Ondertussen, veilige woorden, achteraan de keel.
Wat ziet u in deze vlek?
Een versleten familie, in vol ornaat.
Een naakte angst, die terugkijkt.
Een heerlijke onverschilligheid, van de wereld na ons.
Er is geen tijd genoeg op aarde, om mij te leren communiceren!
Dag Arno, dank voor je schitterende mail waarvan ik voluit kon genieten!
Helaas moet ik je zeggen dat!
Hopelijk begrijp je dat ook ik met De Situatie verveeld zit.
O wat wou ik dat ik O kon zeggen & genieten.
Geloof het of niet, maar ik deed een volle twee maand over bovenstaande regels.
Wie komt mij hiervoor halen?
Weglopen & gek worden.
Al die uitdrukkingsvormen, om moe van te worden.
Fascinerend, werkelijk.
Dit gedicht is mijn verdiende loon.
Dit gedicht is de rot in de drinkput.
Dit gedicht vertoont op het eerste gezicht geen overte psychotische elementen.
Ik ben geen dokter & mijn woorden genezen niks.
Het is voor mij belangrijk, lieve lezers, dat er morgen meer mogelijk wordt.
& ook ben ik een groot voorstander van meer geluk en vrijheid.
Arno, hou vol!
Regels, werken!
Ik heb meer woorden dan dat ik gisteren woorden had.
Ik wil niet gezegd hebben dat.
& soms zelfs dat niet.
Recentelijk liet ik mijn oog vallen op de tepels van het Vlaamse verhaal.
Ik kauw & kauw & kauw tot het melkhuidje bibbert & knapt.
Met wat me resteerde, trok ik naar de stembus, trok ik naar de dag.
Trok ik naar de dag waar ook jullie zich bevonden & vertelde wat ik had geleerd.
Wat zich tussen het puin en afval had verstopt & had gewacht.
Op Mij! Op Mij! Op Mij! Op Mij!
Steeds meer vijanden, steeds meer pret!
Iedereen is mooi, niemand nog geil.
Wat mijn laatste woorden worden?
Gisteren werd er gezocht, tot het donker werd.